ایـن روزهــــا
از سکـــ ـــ ــــــوت پـُـر و
از حـــرف خـــــــــالی ام
درگیــــرم ...
درگیـــر ِ یکـــــــــــ بـی حسـ ــی
یکــــ بـی حســـی مُطلــــق
که از درون تــ ــــــــو را
وادار به سکـــــون می کنــد
کـاش می شـــــــــد دیگــر نبــــاشی
کــاش می شــد رفــــت
به تنهـــایی مـ ـن قــدم مگـــــذارید
اینجــا کســی دلـــش نمی خــواد حـَـــرف بزنـــد
دَســتـَم بهـ آرزوهـــایـَـمـ نـمـیـرسَـــد...
آرزوهـــایـــم بـسـیــار دورَنــد...
ولـــی درَخـتـــ صَــبــرمـ مـیـگـویـَد: امـیـدی هـسـتــ خـــدایــی هـسـتــــ .
ایـن بـــار بَـــرایِ رسیــدَن بهـ آرزوهـــایمـ صنــدلـی زیـر پــایـَم مـیـگــذارَمـ .
شــایـد ایــن بـار دَسـتــم بـهـ آرزوهـــایمـ بـــرســـد...
میگن تو جهنم چهل تا دختر
میارن می چینن جلوت بعد تو باید به تک تکشون یاد بدی چطوری پارک دوبل بزنن !
من رفتم توبه کنم !!
گاهی سکوت دوست معجزه می کند و تو می آموزی که بودن همیشه در فریاد نیست